Lartigue, fotograf, który za pomocą aparatu namalował słońce na kwiatach

Przysmak. puścić. Łowca szczęśliwych chwil. kolorowe fotografiewyprodukowana przez Fundação Canal to wystawa obejmująca prawie siedem dekad kolorowej fotografii autorstwa Jacques’a Henriego Lartigue’a. Malarz i poeta, ale przede wszystkim oko wyszkolone do dostrzegania piękna, idealne kadrowanie, odpowiedni moment. Ojciec fotografii Henriego Cartier-Bressona, jego obrazy stają się wspomnieniami niezapomnianych chwil, w których chce się pozostać na zawsze.

„Co próbuję zrobić? Maluj nie kwiaty na słońcu, ale słońce w kwiatach… w kwiatach, na drzewach, we wszystkim i czymkolwiek.” Lartigue (Courbevoie, 1894 – Nicea, 1986) zapisał w swoich pamiętnikach 15 kwietnia 1954 roku. Słowa malarza fotografującego lub fotografa malującego aparatem fotograficznym, który obcuje z medium fotograficznym od ósmego roku życia. Jego sława przyszła z ręki czerni i bieli, ale kolor był obsesją, która towarzyszyła mu przez całe życie; Nawet pod koniec swojej kariery postanawia ponownie sfotografować swoje najbardziej kultowe monochromatyczne zdjęcia w kolorze.

Ta reinterpretacja zamyka trasę wystawy projekcją, w której zestawiane są ze sobą okresy i techniki, a różnice między ich kompozycjami, krzyżowane wpływ amerykańskiej fotografii ulicznej, która przekształca i humanizuje jej język. Spośród 118 000 obrazów podarowanych za życia państwu francuskiemu w 1979 r. tylko jedna trzecia była kolorowa, a niniejsza wystawa bada tę szczególną synergię, z której Lartigue wymyśla szczęście.

Od najmłodszych lat zaniepokojony przemijaniem czasu, jego nienasycona ciekawość prowadzi go do eksperymentów sposoby uchwycenia pełni życia i przeżywania go na nowo na zawsze. Jacques Henri jest zafascynowany pięknem, które otacza jego codzienne życie jako zamożnej klasy, w rzeczywistości jego ojciec jest ósmą fortuną we Francji pod koniec lat. XIX. Uwiedziony nowymi odkryciami w dziedzinie motoryzacji i lotnictwa, dorastał w otoczeniu fotografów-amatorów i prasy ilustrowanej.

W 1902 roku podarowano mu pierwszy aparat fotograficzny, ale dopiero odkrycie autochromii przez braci Lumière w 1912 roku umożliwiło artyście eksperymentowanie z kolorem. Autochrome umożliwia nakładanie małych kropek koloru na płytki o wymiarach 6 x 13 cm. że brakuje im negatywu i że potrzebują specyficznych widzów do wizualizacji obrazu w trzech wymiarach, a których długie procesy naświetlania wymuszają pozy portretowanych i irytują Jacques’a Henriego, ma obsesję na punkcie ruchu w przestrzeni.

Lartigue daje się zafascynować pięknem otaczającym jego bogatą codzienność

W pierwszym pomieszczeniu (1912-1928) znajduje się 10 z 86 zachowanych płyt wraz z odpowiednimi arkuszami 119 albumów, które skatalogował wraz ze swoją ostatnią żoną i muzą, Florette, i które zwiedzający może przeglądać na stereoskopowych wyświetlaczach. przeżyj to fascynujące trójwymiarowość.

Znany jako fotograf kwiatów Lartigue przekształca ten motyw w język, dogłębnie badając jego chromatykę, rytm i muzykalność. W 1915 roku wstąpił do prestiżowej Julien Academy, gdzie Matisse, Leger czy Calder studiowali malarstwo i zamienili kwiaty w laboratorium dla spróbuj także abstrakcji.

[Uruchom, poznaj przeszłość]

Wystawa przenosi Madryt do tego drugiego pokoju Światowa premiera niektóre badania tekstylne pokazują, że jego zainteresowania obejmują również kwestie bardziej techniczne i rzemieślnicze związane ze sztuką zdobniczą i modą, jak ma to miejsce w przypadku serii plakatowych dekoltów w Paryżu, wykorzystanych do wykonania szalika dla prestiżowego Maison Craven.

W 1936 roku Kodakchrome w Stanach Zjednoczonych i Agfa w Niemczech zrewolucjonizowały fotografię, zapoczątkowując nowoczesną erę koloru. Lartigue widzi nową okazję do eksperymentowania z prostszą techniką i bardziej intensywnymi kolorami daje się ponieść medialnej sile reklamy i kina.

W 1962 roku przypadek zbiegł się z wyjazdem pary do Nowego Jorku Karol Radozałożycielka emblematycznej agencji Rapho, która po naleganiu Florette, aby zobaczyła jej zdjęcia, kontaktuje ich z Jana Szarkowskiegonowy dyrektor działu fotografii MoMA, który zafascynowany jego odważnymi kadrami organizuje dla niego retrospektywę, która katapultuje go zawodowo.

Ostatni pokój (lata 70.), delikatnie zamontowany na panelach ze szkła hartowanego w pastelowych odcieniach, oddaje charakter poświęcenie swojej kariery o różnorodnej tematyce w formacie kwadratu, w którym można docenić wpływ fotografii amerykańskiej, od portretu Picassa i Cocteau po pielgrzymkę do Lourdes czy wyścig kolarski. Lartigue to czysta elegancja, skoczna przyjemność. Zobacz i bądź szczęśliwy.

Śledź tematy, które Cię interesują