„Dzieci kolei” E. Nesbita

W tej uwielbianej klasyce dla dzieci, opublikowanej po raz pierwszy w 1906 roku, wygodne życie trzech dobrze wychowanych braci ulega radykalnej zmianie, gdy pewnej nocy do domu przychodzi dwóch mężczyzn i zabiera ich ojca. Ponieważ pod jego nieobecność majątek rodziny znacznie się zmniejszył, dzieci i matka zmuszone są zamieszkać w prostym wiejskim domu w pobliżu stacji kolejowej. Tam młode trio – Roberta, Peter i młoda Phyllis – zaprzyjaźnia się z portierem i kierownikiem stacji.

Dni młodych ludzi są pełne przygód i emocji, w tym udanej próby zapobieżenia strasznej katastrofie kolejowej; Jednak tajemnicze zniknięcie ojca nadal ich prześladuje.

Rozwiązanie tej rozdzierającej serce łamigłówki oraz wiele innych szczegółów i wydarzeń z życia dzieci ożywa w tej odwiecznej ulubionej historii, która urzekła pokolenia czytelników.

MOJE MYŚLI:

Zostało to opublikowane w 1906 roku, więc należy do czarującego oświeconego chłopca z krótkotrwałej epoki edwardiańskiej. Trzej młodzi bracia prowadzą wygodne życie z rodzicami w londyńskim domu, dopóki ich ojciec, pracownik rządowy, nie zostaje wyrzucony z domu pewnej nocy. Czytelnik już na początku otrzymuje wystarczająco dużo wskazówek, aby założyć, że został on niesłusznie uwięziony, chociaż fakt ten był od dawna ukrywany przed Bobbie, Peterem i Phyllis.

Ich matka jest zmuszona przenieść rodzinę do Trzech Kominów, rustykalnego wiejskiego domu, i drastycznie obniża koszty, próbując wspierać ich poprzez pisanie opowiadań. Należy do tych ukochanych matek-bohaterek, które dźwigają na ramionach ciężar świata, a wiersze, które w wolnym czasie pisze dla rodziny i przyjaciół, są wielką ozdobą książki.

Zamiast być nieszczęśliwymi z powodu nowego, spartańskiego stylu życia, trójka dzieci kieruje swoją energię na zapoznanie się z lokalnymi systemami kolei i kanałów. Kolej jest ich ulubioną koleją, ponieważ jest to ich pierwsze zainteresowanie, a ludzie, którzy nią pracują i podróżują, są najbardziej przyjaźni. W mojej rodzinie było kilku kolejarzy, więc naprawdę to doceniam.

Kilka razy, co najmniej trzy o dużym znaczeniu, cała trójka jest obecna w kluczowych momentach, aby uniknąć poważnych wypadków. Tak, jest to bardzo wygodne pod względem fabuły, ale także przyjemniejsze w czytaniu. Inne tematy obejmują odwagę, aby poprosić o to, czego potrzebują, ponieważ nie można oczekiwać, że inni odgadną. Ich matka i inni dorośli często są przerażeni, gdy granice dumy i prywatności zostają przypadkowo przekroczone, ale Bobbie, Peter i Phyllis zdecydowanie dają sobie radę, przez co zastanawiamy się, czy te granice w ogóle powinny tam być.

Bobbie, czyli Roberta, starsza siostra, jest dla mnie postacią zapadającą w pamięć. Dla tych z nas, które znają terminy XXI wieku, jasne jest, że jest empatką, co jest naszą nowoczesną etykietą osoby posiadającej szósty zmysł, jeśli chodzi o dostrzeganie psychicznego i emocjonalnego niepokoju innych. To dość fascynujące, bo Nesbit nigdy nie słyszałby o takim określeniu, pisząc w 1906 roku, ale Bobbie najwyraźniej ma wszystkie typowe cechy, w tym internalizację emocji innych, chęć pomocy, miłość do natury i pewną delikatność zachowania swojej wiedzy.Intuicyjna, gdy uważa, że jest ona delikatniejsza.

Książka wyjaśnia jej charakter jako „spokojną życzliwą osobę, która nie jest tak nudna, jak się wydaje i nie zawsze jest łatwa”. Innymi słowy, Bobbie nie wyjawia ludziom, że jest świadoma ich cierpienia, ale po prostu stara się być miła i zmniejszyć obciążenie. Jest to rzadki i doskonały talent, ale ponieważ jest tak uwewnętrzniony, zwykle pozostaje niezauważony i nie chwalony. Z tego powodu Bobbie nigdy nie sprawia wrażenia miłośniczki słodyczy, która stara się zdobyć punkty, ale raczej skarbu, którym jest.

Dodatkowo wdaje się w zbyt wiele gorących kłótni z bratem i siostrą za bycie żarłokiem.

Phyllis, czyli Phil, to taki rodzaj zadziornej młodszej siostry, która broni się, co lubię. A Peter to świetny facet, spędzający czas ze swoimi siostrami, ponieważ jego możliwości są tak ograniczone, podczas gdy niespokojny machizm i testosteron powodują, że jest trochę niezadowolony i niecierpliwy. W żenującej scenie doktor Forrest wygłasza mu całkowicie staromodny, protekcjonalny i wręcz seksistowski wykład. „Wiesz, mężczyźni muszą wykonywać pracę tego świata i nie bać się niczego, więc muszą być silni i odważni. Ale kobiety muszą opiekować się swoimi dziećmi, przytulać je i karmić piersią, a także być bardzo cierpliwe i delikatne… dobre dla dzieci.

Śmiałem się, kiedy Peter sparafrazował Bobbiego i Phyllis. Doktor Forrest rozmawiał ze mną naukowo. Wszystko zależy od tego, czy wy, dziewczyny, jesteście biedne, miękkie, słabe i przestraszone jak króliki, więc my, mężczyźni, musimy to znosić. Haha, przebyliśmy długą drogę.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to pocieszający powiew przeszłości o życzliwości, prostych przyjemnościach, bezpośredniej uczciwości i rzeczach, które kończą się dobrze po prostu dlatego, że niektórzy ludzie odważą się wykazać odrobiną inicjatywy. I jestem pewien, że nie zapomnę opóźnionej reakcji Bobbiego po nagłym osunięciu się ziemi na torach.

🌟🌟🌟🌟