Glenda León, muzyka z rzeźbami i rysunkami na niebie Madrytu

Jako ślad ciszy zamknięcia pozostaje po nas echo „słuchania”, które dziś jest bohaterem retoryki politycznej, także kulturalnej, jako początek dialogu na wspólnym, bardziej horyzontalnym i demokratycznym forum. Ale często zdajemy sobie sprawę, że mnoży się to w zawiłą paplaninę bez rezultatów. Więcej hałasu. Tymczasem samotność w izolacji i spokój w rozmowie ze sobą są nadal niedoceniane. Jak czyta się szepty?

Teraz, gdy powrócił nieustanny hałas, chciałbym, abyście odczytali mnie jako szept, tekst wypełniony pustymi pauzami, aby opowiedzieć o najnowszej wystawie Glendy León, Czas to dźwięk, którego nie słyszymy.

Poetycka propozycja pomiędzy dźwiękiem i ciszą otaczającą widza wrażliwy stan świadomościpoprzez zespół prac rzeźbiarskich i performatywnych oraz wspaniały cykl zwięzłych i bardzo eleganckich rysunków.

[Glenda León, dźwięk chmur]

Najstarszy element, rzeźba cichy wzrostprzypomina nam o tym klatka schodowa z obrotowymi drążkami zainteresowanie dźwiękiem i ciszą przeszła długą drogę dla kubańskiej artystki Glendy León (Hawana, 1976), która rozpoczęła naukę baletu klasycznego, w wieku 55 lat. Biennale w Wenecji 2013 uczestniczyło z pracą w pawilonie kubańskim Muzyka Sferpartytura nałożona na Układ Słoneczny, gdzie każda planeta stała się nutą muzyczną.

Dwa lata później wystąpił w Rzeźnia w Madrycie niezapomniana instalacja wideo Każdy oddechz obrazami ziemi, nieba, ognia, lasu i morza, które w rytmie naszego oddechu przywoływały naszą jedność ze światem, w którym żyjemy.

Ten zespół prac rzeźbiarskich i wspaniały cykl rysunków są propozycją poetycką

W tej nowej serii, produkowanej przez ostatnie dwa lata, niebo Madrytu, morze i deszcz również zostają przekształcone w partytury ze skrzypcami, gitarą i strunami klawesynu, które grupa wykonała pierwszego popołudnia neoperkusja.

Nawet trzepot skrzydeł motyla i ptasie pióro są naciągnięte przez struny w muzycznym wzorze, który intensywnie rzuca wyzwanie naszej wrażliwości dotykowej patrzenia i słuchania, co zgodnie z zachodnią tradycją filozoficzną, którą studiował León, przenosi nas na płaszczyznę wzniesienia. , duchowość i światło.

Utwór zasługuje na szczególną uwagę słuchając księżycaz ręcznie robionymi skórzanymi bębnami, które przechodzą przez fazy księżyca, sugerując ciche nocne dźwięki i rytmiczną powolność w sennej i na wpół przebudzonej nocy, podczas której znów stajemy się mali i gubimy się.

Jak mała jest rola naszego „ja”. ogrom natury, do którego wysłuchania zaprasza Glenda León. Nie zapominajmy, że tytuły wkomponowane są w rysunki meandrów, sylwetek i rytmów zjawisk i zwierząt: „słuchanie tańca pszczół”, „słuchanie chmur”, „słuchanie ruchu delfinów”, „słuchanie do rzek”, „słuchaj drzew”, „słuchaj błyskawic”, „słuchaj gór”, „słuchaj ścieżki mrówek” i „słuchaj żył ciała”.

Śledź tematy, które Cię interesują