Czarne monolity Jacka Whittena: urodzone w Bessemer

Dojrzałość i karierę artystyczną Whitten spędził w Nowym Jorku, gdzie przybył w 1960 roku.

Reklamy

w okresie rozkwitu abstrakcyjnego ruchu ekspresjonistycznego. Ta połowa stulecia całkiem znajduje odzwierciedlenie w jego twórczości tamtego okresu. Whitten współpracował z artystami szkoły nowojorskiej, zwłaszcza z Willemem DeKooningiem, ale najwyraźniej zachowywał także od nich niezależność, współpracując z innymi artystami koloru i eksperymentując z własnymi pomysłami na temat abstrakcji.

Jednak przed Nowym Jorkiem Whitten studiował w Tuskegee Institute, a następnie na Southern University w Baton Rouge, gdzie odkrył swoje powołanie do sztuki. Jego przeprowadzka do Nowego Jorku miała tyle samo wspólnego z rozpaczą z powodu bezkompromisowości Południa podczas ruchu na rzecz reformy praw obywatelskich, jak i z zamiarem przystąpienia do Unii Cooperów – która w rzeczywistości On on zrobił. Rozpoczęcie nauki w szkole artystycznej w wieku 21 lat było dla Whittena pierwszym doświadczeniem w roli samotnego czarnego mężczyzny w białym otoczeniu.

Spośród wielu dzieł reprezentowanych w Pięć dekad malarstwa, Najbardziej fascynują mnie prace rozpoczęte w latach 90 Czarne monolity które honorują afroamerykańskich bohaterów i przyjaciół Whittena. Jak w Hołd dla Ralpha Ellisona powyżej każda z nich jest mozaiką złożoną z tysięcy kolorowych tesser. Każda płytka powstaje z farby akrylowej (i wszelkich dodatków). Ponieważ detal jest trudny do zinterpretowania w tak małej skali jak na tych zdjęciach, podkreślam, że płytki nie zawierają obrazu, tylko kolor.